be_free, Ириш, вы таки будете смеяться ещё громче, когда я вам скажу, что у меня тоже классическое образование игры на скрипочке гитарное (6 нейлоновых струн, всякие там Каркасси и Карулли).
Так что, похоже, не зря мы тут собрались, ой, не зря...
Жили бы где-нибудь в Луизиане---играли и пели  бы блюзы...

Jeszcze brakuje perkusisty.

Ну, конечно. Вспомнив про Биркин, уткнулась в произведения Сержа нашего Гензбура. Не совсем по теме, но у Гензбура вся жизнь---блюз. Sо, Jane Birkin, Serge Gainsbourg - Je T'Aime... Moi Non Plus

Моночка, я очень рада, что тебе интересна эта тема .

Ciągnąc dalej sprawę muzykowania w latach 60-ych i 70-ych (co się grało, gdzie się grało, za ile się grało)
W Budapeszcie działo kilka klubów wiązanych z czołowymi grupami (Illes, Omega, Metro) pierwsze dwa przy Politechnice Budapeszteńskiej - Illes w akademiku na zamku, Omega w budynku E, Metro miało taki ekskluzywny klub przy przedsiębiorstwie   Metro, pozostałe uczelnie też mieli swoje kluby, okresowo wiązane z jakimiś grupami, ale niekoniecznie. Ale mieli kluby również niektóre przedsiębiorstwa (np. Volan)  lub dzielnicowe domy kultury. W sobotę i niedziele było gdzie tańczyć, ale też było gdzie grać. Ja z tą moją grupą grałem przez kilka lat w klubie Banku Narodowego. Po południami emerycie grali w karty, w sobotę i w niedziele  młodzież sobie robił ubawy. Raczej było zawsze pełno, głośno i wesoło. W lokalach gastronomicznych (wówczas przebywałem wyłącznie jako gość) dominowały kapele ludowe (cygańskie) jak też tria lub duety muzyczne. Wówczas jeszcze sporo było tez pianistów grających solo, lub na przykład gość, który na prawdziwych organach Hammonda z prawdziwym Lealie grywał w kawiarni Gerbaud. Gość grał fantastycznie,  szło się na kilka godzin żeby posłuchać. Oczywiście trzeba było wypić nieco Vermouth lub Wódkę, ale obsługa była wyrozumiała dla młodzieży poniżej 18. roku życia i pozwalała saczyć 50 gramów przez godzine
Jak pisałem - standardowo grało się przez 4 godziny w blokach 45 minutowych i 15 minut przerwa. Ostatni blok 60 minut + bis. Oczywiście żadne  grupa nie była w stanie własnymi kompozycjami wypełnić taką mase czasu, więc grało się covery.
Za granie płacili mało. A mi szczególnie, bo ja zacząłem grać mając 13 lat i nie miałem prawa pobierać wynagrodzenia. Czasami (głównie latem) znajdowało się kogoś, na czyje nazwisko można było trochę zarobić , ale często było tak, że grupa 5 osobowa dostała wynagrodzenie tylko za 4 osoby.

When You Walking in the Room dlatego, że akurat to chyba każda grupa miała w repertuarze od 1965-66. Bodajże zreszta to był pierwszy utwór który musiał zagrać, zresztą bez żadnego przygotowania, bo byłem gościem na tej imprezie sylwestrowej gdzie basista tak się upił już o 20-ej, że trzeba było nagle zastępcę znaleźć. Gitarzysta i klawiszowiec świetnie śpiewali. Gdzieś do 1-ej w nocy..

dodaj do każdego postu

правда Indoor, Стёп, с огромным интересом я прочитала твой рассказ!
Группа Омега была известна в СССР, продавались виниловые пластинки с записями.
4 часа... хммм... это много. Хотя, "The Beatles" в Каверне тоже часов по 6 подряд играли. Мой муж начинал (да и потом очень любил) играть блюз на улице в Петербурге, Таллинне, Риге, Берлине, потом в Гамбурге и в Хельсинки, ну, вообще, в Финляндии . Дома (в Питере) он играет в клубах, в-основном, но сейчас с блюзом в России совсем плохо. Нет спроса на блюз.
---
Американский мужик даёт прикурить на 3-х струнах (почти балалайка).

Круто, да?

Ну, и специально для Моны... барабанная дррробь... Джи Джи наш Кейл
JJ Cale - Sensitive Kind

Don't take her for granted, she has a hard time
Don't misunderstand her or play with her mind
Treat her so gently, it will pay you in time
You've got to know she's the sensitive kind
Tell her you love her, each and every night
And you will discover she will treat you right
If you believe, I know you will find
There ain't nothing like the sensitive kind
She gets lonely waiting for you
You are the only thing to help her through
Don't take her for granted, she has a hard time
You've got to know she's the sensitive kind