интересно,что там ни одной чёрной точки нет

Ну мы тоже одно время играли в индейцев. Но действительно не прижилось почему то.
А вот та картинка с "черными" точечками - это совершенно реальный тест.
Такой в системе психофизиологических тестов для летчиков и космонавтов.
Развивает способность фиксировать события боковым зрением.

..mne- nikogda...у нас никто не хотел быть фашистом, поэтому спор о фашистах постепенно переходил в казаки-разбойники...

..перья где брали?

абсолютно..
Я тонула- 2 раза, раз на Ангаре, раз на Донце
А также пару раз с сердцем совсем было хреново...думала, а какже ребенок, ведь без меня вырастет другим человеком..
Но меняешься после этого категорично...другой человек..

Ну и кто играл собаку?

собака

...да? А они пишут что они.... про Чумакова ни слова....

Отредактировано Nefer (2011-04-26 22:52:00)

..кстати- да..они прыгают вокруг, но когда начинаешь смотреть только вперед- они исчезают...

мы ещё играли в Велогонку Покоя

низасто---что было, то прошло---зачем пространство суетить?

А мы в войнушку мало играли. В основном в прятки, в 12 палочек. А ещё у нас была злючая дворничиха, ругала нас, когда мы на клумбах прятались.

Trafiony, niezatopiony. (:"Ранил!" ) To jest z Bitwy Morskiej ("Морской бой"). Dużo graliśmy z kolegą, co mieszkał obok w Budapeszcie. aż nam się znudziło bo stosunkowo szybko wpadliśmy na optymalną strategie. Może nie tak szybko jak w Nim  (wersja 1,3,,5,7). To było chyba jedno po południe, ale pamiętam. W końcu i tak albo graliśmy w szachy, albo budowaliśmy z domino jakieś budowle.  Chłopak miał bardzo dużo domin i konstrukcja polegała na tym, że najpierw budowla stała na wielu "nogach" ale można było te nogi ostrożnie powyjmować. W końcu stała budowla z olbrzymiej ilości domin na trzech nogach. Albo dwóch.
Ostatnio jak byłem z synem w Budapeszcie to nocowaliśmy u nich (teraz to starsze małżeństwo) . On jest od 30 lat nauczycielem matematyki w liceum muzycznym. Okazało się, że napisał pamiętniki, gdzie te gry są dokładnie opisane. Pisze też, że ja zawsze w szachy przegrywałem. Taka jest prawda.

Uff. Winetou!
Więc sprawa wygląda tak, że to co dla pozostałych dzieci był Dziki Zachód ( z Winnetou lub innym bohaterem czy to Maya czy Cooper'a, nie Alice tylko James'a)  to dla mnie było Syberia i Ural. Zaczęło się to w przedszkolu, gdzie mieliśmy taką strasznie wielką zieloną książkę, Były to bajki z Urala. Ni to ludowe, ni to a'la Grimm. Bajki były straszne. Pełno jakichś czarownic i jakiegoś tajemniczego malachitu co było zielone. Czytałem chyba przez rok na okrągło i strasznie się bałem.
Na dodatek okazało się, że moja najnowsza matka ma wielką broszkę, kolczyki i bransoletkę z malachitu co dla mnie stanowił wyraźny dowód, że jeśli taki malachit rzeczywiście istnieje, to reszta też musi być prawda.

(Diagnoza Zrezygnuje z dyskusji z panem Vbezkrownym).